Bir an için Donald Trump’ın ortalama takipçisine ne verdiğini düşünün. Benzer düşünen insanlardan oluşan ülke çapında geniş bir topluluğa üyelik. Kafa karıştırıcı bir dünyada bir baba figürü. İhlalin ürpertisi: orta yaşlı beyazlar hayatta çoğu zaman asi rolünü oynayamazlar.
Tüm bunların yanı sıra, gerçek bir seçimi kazandığını görmenin marjinal faydası nedir? Bundan sonra, politikalarının yürürlüğe girmesini izlemenin marjinal faydası nedir? Hiç şüphe yok ki, Trump hayranları bu bonus öğelere sahip olmamayı tercih ederdi. Ama iş o noktaya varmadan onlara derin bir duygusal ve neredeyse ruhani bir hizmette bulundu.
Ron DeSantis’in popülizmden bunu anlayıp anlamadığı net değil. Bunu yapana kadar, ABD’deki hareketin lideri olarak Trump’ın yerini almayacak. Florida valisi, seçilebilirliği ve idari yetkinliğiyle ticaret yapıyor. Ancak bunlardan herhangi biri Cumhuriyetçi ön seçimlerde seçmenler için en önemli şey olsaydı, yarışma çoktan sona ererdi.
Trump, 2018’deki ara seçimleri kaybetti. 2020’deki başkanlık seçimlerini kaybetti. Gallup onay derecelendirme anketinin 80 küsur yıllık tarihinde hiçbir zaman yüzde 50 almayan tek başkan. Onun damgasını taşıyan Cumhuriyetçi adayların en iyi ihtimalle karışık bir seçim sicili var. İkinci bir dönemde kandırıldığına dair yaygın ve yanlış inanca izin verse bile, DeSantis veya Nikki Haley’nin 2024’te ulusal seçmenlerle daha iyi iş çıkaracağını derinlerde bilen birçok Trump hayranı olmalı. Hiçbiri onlara onun verdiği kabile aidiyeti duygusunu vermiyor. İkisi de liberalleri o kadar üzmez.
Valinin diğer böbürlenmesi -yönetici hakimiyeti- daha da az önemli. Liberallerin yetkin bir demagogun ortaya çıkmasından her zaman korkmaları, popülist seçmenlerin onu aynı derecede arzuladıkları anlamına gelmez. Trump, Meksika sınırına duvarı inşa etmeyi başaramadığı için üssünün ne kadarını kaybetti? Hatırlanan en büyük korumacı yasa tasarısını geçirdiği için teşekkür olarak bunun ne kadarı Joe Biden’a gitti?
DeSantis mantıklı, zavallı adam. Modern siyasetin bununla ilgili olduğunu düşünüyor. yapmak şeyler. İnsanların bir zamanlar bir kiliseden veya bir sendikadan edindiği grup kimliğini değiştirmekle ilgili olduğu ölçüde, onun rasyonalist anlayışında kaybolmuştur. Bu anlamda bir liberal gibi düşünüyor. Sol, sürekli olarak popülist endişelere endüstriyel işleri yeniden destekleyerek veya gücü devrederek “cevap vermeye” çalışıyor. Çok tatlı bu Ve evet, belki de başlangıçta popülizm somut şikayetlerle ilgiliydi. Ancak insanlar 2016 civarında taraf tuttuklarında, bu grup üyeliği onlar için daha fazla anlam ifade etmeye başladı. (Orijinal nedeni savaşan taraflar üzerinde kaybolan uzun soluklu bir savaşta olduğu gibi.) Trump bunu rakiplerinden daha net algılıyor.
DeSantis, siyasetin kültürün aşağısında olduğuna, kültürün kurumlarda şekillendiğine, muhafazakarların bu kurumları örgütlü sola devrettiğine inanıyor. Tallahassee’nin Gramsci’si sorunu teşhis etmekle kalmıyor. Sağcı bir karşı hegemonya kurma konusunda yaratıcı ve kararlı. Disney’e sorun. Florida’nın eğitim bürokrasilerine sorun.
Bu, Trump’ın davaya kattığından daha fazla düşünce ve çalışmadır. Aynı zamanda konunun tamamen dışındadır. Popülist seçmenlerin kültür savaşını kazanmak istediğinden artık emin değilim. Sadece içinde olmak onlara anlam verir. Bilakis, kaybetmekte daha çok grup kimliği, kuşatma altında zaferde olduğundan daha fazla dayanışma vardır. Haklıysam, valinin Trump’a karşı argümanlarının hiçbiri -seçim konusundaki iticiliği, ayrıntılardan sıkılması- umduğu kadar yaralayıcı değil.
DeSantis, siyasetin titreşim teorisinde bir vaka çalışmasıdır. Samimi ve etkili bir popülist olması önemli değil. Kuruluşun bir yaratığı olarak “sunar”. Ivy League ve donanma geçmişi, asık suratlı konuşma tarzı, görünürdeki dürüstlük (cinsel veya mali skandallar yok) ve tüm o düzgün saçlar ve ağırbaşlı terzilikteki görsel kanca eksikliği ile ilgili bir şey. Büyük bir devletin lideri olarak sicili bile ona karşı sayılıyor. Adına değecek hiçbir popülist, bu kadar bürokratik bir sabırla onun özetlerini okuyup fikirleri yasalaştırmaz. Trump’ın bir TV münazara stüdyosunda Homer Simpson tarzında ona “Neeeerrrrd” diye bağırdığını hayal edebilirsiniz.
Dolayısıyla, Trump’tan çok daha alçakgönüllü bir geçmişe sahip olan sert bir sağcı, Bush klanının en son üyesiymiş gibi çerçeveleniyor. Şanlı bir toplulukta olduğu için kendini avutabilir. Rishi Sunak, Brexit’i Boris Johnson’dan önce savundu. Aşısı olmayan viral bir salgın sırasında insanları dışarıda yemek yemeleri için sübvanse etti. Popülistler arasındaki itibarı? Şirket adamı.
[email protected]
News
