Bu sezon dışı, NFL geri koşma pazarının son gerçek sıfırlamasını gördüğünü mü gösteriyor?

Artık kimse geri ödeme yapmak istemiyor.

Bu yeni bir fenomen değil, ancak Minnesota Vikings’in Dalvin Cook’u piyasaya sürmesi ve New York Giants ve Las Vegas Raiders’ın her birinin franchise etiketlerini sırasıyla Saquon Barkley ve Josh Jacobs’a yerleştirmesiyle bu sezon dışında kırılma noktasına ulaştı, ikisi de aynı fikirde değildi. henüz bir sözleşme uzatmasına.

Bu üçü, 2022’de toplam hücum sahasında birinci (Jacobs), beşinci (Barkley) ve sekizinci (Cook) oldu ve üçü de kendi takımlarının toplam hücum sahasının önemli kısımlarını oluşturuyordu. Yine de, gelecekleri akı içinde kalır.

2023’te Vikinglerin maaş sınırına 14 milyon dolar sayması planlanan Cook, serbest bir oyuncu. Birçoğu memleketi Miami Dolphins’e katılacağına inanıyor. Bu arada Jacobs ve Barkley, sessizce işaret edildi franchise etiketini imzalamak yerine uzun vadeli bir uzatma için beklerlerdi.

Başka herhangi bir pozisyonda, böyle bir üretim piyasayı belirleyen parayı toplayabilir. Futboldaki diğer tüm pozisyonlar için en yüksek kontratlar 2011’den bu yana en az %74’lük bir artış gördü ve oyun kurucu piyasası, Jalen Hurts’ün Philadelphia ile sözleşmesini imzaladıktan kısa bir süre sonra Lamar Jackson’ın Baltimore Ravens ile uzatma sözleşmesini imzalamasıyla bu yaz sezonunda haftada iki kez sıfırlandı. Nisan ayında Kartallar.

Geri dönüşler için, anlaşmalar çoğunlukla durgun kaldı ve son 12 yılda yalnızca %12,68 arttı. Christian McCaffrey’nin yıllık ortalama 16 milyon dolarlık sözleşmesi, 13 Nisan 2020’de anlaşmayı imzaladığından beri bozulmadı. Bu sezon dışında geri dönen en yüksek maaşlı serbest oyuncu Miles Sanders, 13 dolarla yılda 6,3 milyon dolar değerinde bir anlaşma imzaladı. milyon garanti. Bu rakamlar, konumunda sırasıyla 11. ve dokuzuncu sırada yer alıyor. Ve pozisyonların en çok kazananlarından ikisi, Dallas Cowboys’tan Cook ve Ezekiel Elliott, bu sezon sınırını koruyan hamlelerle elendi.

Eski Denver Broncos ve Melvin Gordon’a koşan Los Angeles Chargers, Yahoo Sports’a “Biz hariç herkes çok daha yüksek maaş alıyor” dedi. “Herkes yükseliyor ve biz düşüş eğilimindeyiz. Yükselecek olsaydı, bu yıl bunu yapmak için bir yıl olurdu.

Bu rahatsız edici eğilimin birçok nedeni var. En büyüğü, NFL kariyerlerinin ilk bölümlerinden önce ve boyunca vücutlarında en fazla aşınma ve yıpranmayı geri koşanların biriktirmesidir, bu nedenle takımlar, kemerlerinin altında pek çok dokunuşla eski oyuncuları uzatma veya imzalama konusunda şampiyon değiller. Takımlar ayrıca, daha sonra seçmelerde veya serbest oyuncu döneminde daha ucuz fiyatlarla pozisyonda yedek seviyede oyuncular buldular. Ve tabii ki NFL, son birkaç on yılda ağırlıklı olarak geçen bir lig haline geldi. Bu nedenle, kariyer aralığı tüm pozisyonlar arasında son sırada yer alan ve lig ortalamasının neredeyse tam bir yıl altında olan birine ödeme yapmaktansa, pas atabilen, alabilen, engelleyebilen veya savunabilen birine ödeme yapmak daha akıllıcadır.

Gordon’un güzel bir şekilde ifade ettiği gibi: “Şu anda NFL’de oynamak için kelimenin tam anlamıyla en kötü pozisyonu. Kelimenin tam anlamıyla berbat.”

Parayı almak mı yoksa piyasayı sıfırlamaya mı çalışmak?

Geri koşmalar geçmişte bu tutarsızlığı değiştirmeye çalıştı. Todd Gurley, 2018’de garantili 45 milyon dolardan fazla değere sahip ilk RB anlaşmasını imzaladıktan sonra, ligin en iyi koşucularının geri kalanı bu işareti gölgede bırakmak istedi.

Le’Veon Bell, 2018’de rekor kıran bir anlaşma arayışıyla tüm sezonu atladı. Gordon, 2019’da 64 gün direndi. Elliott, aynı sezon dışında kaldığı süre boyunca Cabo’ya kadar gitti.

Bu hamlelerin karışık sonuçları oldu: Bell, 2019’da New York Jets ile 27 milyon dolar garantili, dört yıllık, 52 milyon dolarlık, kazançlı bir anlaşma yaptı – tam da istediği değil – ama iki yıl sonra NFL’den çıktı. Gordon, 2019’da Chargers’a geri döndü, ancak sonraki sezonda, iki yıl ve 16 milyon dolarlık, 13,5 milyon dolar garantili, istediğinden daha küçük bir anlaşmayla Broncos için serbest oyuncu olarak ayrıldı. O da artık serbest bir oyuncu. Elliott büyük bir uzatma aldı ancak verimliliği düştükçe takımdaki rolü azaldı ve Kovboylar onu bu sezon dışında serbest bıraktı. Gurley bile sözleşmesini imzaladıktan sonra sadece üç sezon daha sürdü.

Bu dört durum, takımlar için uyarıcı hikayelerdir ve bu, 2020’den bu yana en az 50 milyon dolar değerinde ve en az 25 milyon dolar garantili anlaşmaları yalnızca dört geri koşanın imzalamasının büyük bir nedenidir.

Eski NFL genel menajeri ve The 33rd Team’in kurucusu Mike Tannenbaum, serbest oyuncu döneminden önce Yahoo Sports’a şunları söyledi: Mart ayında. [someone like] Todd Gurley.”

Bu kazançlı 2020 sözleşmelerini imzalayanlar – Cook, McCaffrey, New Orleans Saints’ten Alvin Kamara ve Tennessee Titans’tan Derrick Henry – ya artık aynı takımda değiller ya da geçen yıl ticaret spekülasyonlarına konu oldular. 2020’de Cincinnati Bengals ile 48 milyon dolarlık bir anlaşma imzalayan Joe Mixon bile olası bir kadro dışı aday. Austin Ekeler, dört yıllık 24,5 milyon dolarlık anlaşmasının üçüncü yılında, bu sezon dışında bir takas talep etti, ancak bir ortak bulamadı ve daha teşvikli bir sözleşmeyle Los Angeles’ta kaldı.

Piyasadaki gerçek taşma noktası, 2021’de, Nick Chubb ve Aaron Jones’un verimli sezonlara rağmen piyasayı sıfırlamayı başaramayan sözleşmeler imzalamasıyla geldi. Chubb, 2020’de koşu sahalarında ikinci oldu ve taşıma başına yardada birincilik için berabere kaldı, ancak 2021’de Cleveland Browns ile 20 milyon dolar garantili üç yıllık, 26 milyon dolarlık bir anlaşma imzaladı. 2020’de, Green Bay Packers ile dört yıllık, 45 milyon dolarlık sözleşmesiyle sezon dışında benzer bir şey yaptı ve o zamandan beri yeniden müzakere etti.

Her iki anlaşmanın ortak noktası nedir? Her ikisi de, birden fazla sezona yayılmış bir veya iki yıllık franchise etiketidir. 2021’de geri dönüş için etiket 9,57 milyon dolardı ve 2022’de 10,1 milyon dolardı, bu da Chubb’ın anlaşmasında neredeyse garantili paraya tekabül ediyor. Ve Jones’un anlaşması başlangıçta yılda ortalama 11 milyon doların biraz üzerindeydi, artı yalnızca 13 milyon dolar garanti edildi.

Takımlar o zamandan beri bu çerçeveden kıpırdamadı. James Conner, 2022’de Arizona Cardinals ile 13,5 milyon $ garantili üç yıllık, 21 milyon $’lık bir uzatma imzaladı. Sanders bu yıl Carolina Panthers’tan biraz daha fazlasını alırken, David Montgomery Detroit Lions’tan biraz daha az kazandı.

Hangi koşular paraya değer?

Geri ödeme yapmak söz konusu olduğunda iki düşünce okulu vardır: Ya hiçbiri buna değmez, ya da sadece en iyisi. Ve bunların çoğu, bir ekibin ham üretime karşı analitiği ne kadar önemsediğine bağlıdır.

Örneğin Henry ve McCaffrey, 2022’de ligde birinci ve üçüncü sırada yer alan takımlarının toplam hücum sahasının sırasıyla %38,37 ve %32,78’ini oluşturdu. Oyun Başına Eklenen Toplam Beklenen Puanları (acele ve alma), TruMedia’ya göre sırasıyla altıncı ve birinci sırada yer aldı. Bu aslında ortalama yıllık maaşlarının sıralandığı yere daha çok uyuyor: 2022’de McCaffrey birinci, Henry altıncı oldu. McCaffrey üçüncü, Henry ise 11. oldu. Bu, McCaffrey kesinlikle ortalama geri koşmanın çok üzerindeyken, Henry’nin olmadığı anlamına geliyordu.

Jacobs ve Barkley sorularını cevaplamak daha da zor. Jacobs, 2022’de Raiders’ın toplam hücum sahasının %34,26’sını saydı, DYAR’da birinci ve EPA/oyunda beşinci oldu. Bu arada Barkley, Giants’ın mesafesinin% 29,79’unu oluşturdu, EPA/oyunda 18. ve DYAR’da 21. oldu. Analizler, Jacobs’ın Barkley’den daha değerli olduğunu, ancak her ikisinin de geçen sezon kendi takımları için paha biçilmez olduğunu gösteriyor.

McCaffrey benzeri bir fark yaratanınız yoksa ve Sanders veya Tony Pollard gibi önemli ölçüde daha az maliyetli birini alacağınızı umarsanız, belki de bu noktada ya piyasa değerinin altında ödeme yapmak ya da bir çaylağı draft etmek daha iyidir. Sanders altıncı sırada yer aldı ve Pollard, geçen sezon dördüncü EPA/oyunda yer aldı ve her ikisi de DYAR’da yedinci olarak berabere kaldı.

Pollard, bu sezon dışında franchise unvanını imzaladıktan sonra büyük olasılıkla oldukça büyük bir uzatma emri verecek, ancak Panthers’ın Sanders’ı çağdaşlarından daha ucuz bir anlaşmaya imzaladığını zaten biliyoruz.

Görsel olarak, burada geçen sezon en az 229 dokunuşla geri koşular için EPA/oyun ile sözleşmeli APY ile geri koşma pazarı durumunun daha kolay bir dökümü var. Kesit, bu grup için medyan EPA/oynatma ve APY’yi görüntüler. Barkley, Jacobs ve Pollard, 2022’de hala çaylak anlaşmalarındaydı ve bu sezon franchise etiketinde oynasalardı, şu anda APY’de yaklaşık 10 milyon dolar olacaklardı.

Koşu bandı pazarının geleceği

Gordon’un daha önce ima ettiği gibi, bu, piyasanın sıfırlanması için sezon dışı anlamına geliyordu. Jacobs hücum sahalarında lige liderlik etti, Barkley harika bir yıl geçirdi ve Pollard gerçek bir uzun metrajlı oyuncu olarak ortaya çıktı. Ancak sıfırlama gerçekleşmedi. Bunun yerine, üçü de uzun vadeli uzatmalarda ilerleme kaydetmeden franchise etiketini aldı (gerçi üçünün de bir tanesi için pazarlık yapmak için 17 Temmuz’a kadar süreleri var). Ardından, Cook, Elliott ve Leonard Fournette’de yaşlanmasına rağmen üç kaliteli gazi piyasaya sürüldü ve görünüşte yalnızca Cook piyasada ılımlı bir ilgi uyandırıyor.

Barkley, ligin en yüksek maaşlı koşucusu olarak McCaffrey’i geçmek istemediğini zaten söylemişti, ama görünüşe göre olmak istemiyor. eksik ödenmiş herhangi biri. Jacobs, ara sezonu göz önüne alındığında benzer bir teknede görünüyor.

Ama her zaman ufku geçen başka bir gemi vardır. Barkley, Pollard ve Jacobs çözülürse, Indianapolis Colts’un Jonathan Taylor’a geri koşması konusu gündeme gelecek. Sakatlıklarla dolu bir 2022 kampanyasından önce 2021’de lige liderlik etti ve bu sezon dışında sınırsız bir serbest oyuncu olacak (ikinci tur draft seçimi olduğu için beşinci yıl seçeneği yok). Ve eğer Bijan Robinson’a koşan çaylak, Atlanta Falcons’ın bu baharda kullandığı 8 numaralı genel draft seçimine kadar yaşarsa, o zaman 2026’da ilk kez bir uzatma için uygun olduğu için anlaşmasıyla ilgili konuşmalar çok yaygın olacak.

Piyasanın aşağı yönlü sarmalı, normalde başka pozisyonlara koşarak oynayan lise ve üniversitedeki genç oyuncuların kitlesel bir çıkışına yol açabileceğini söyleyen Gordon’u endişelendiriyor.

Gordon, “Gençler bunu görüyor ve ‘Pekala, geri koşarak oynamak istemiyorum’ diyorlar,” dedi. “Ne için? Rock’ı yönetmek için doğmuş iyi bir çocuk şimdi yerini değiştirmek zorunda çünkü o pozisyonun geleceği gerçekten darmadağın.”

Peki çareler nelerdir?

En büyüğü franchise etiketidir. Eski bir birinci tur draft seçimi ve 13 yıllık emektar olan McCaffrey, Sanders ve Mark Ingram, geri koşma pozisyonunun durumu sorulduğunda piyasa üzerindeki etkisine atıfta bulundular.

McCaffrey, NFL Network’ten Rich Eisen ile yaptığı bir röportajda, bir pozisyonun koşuyu ve geçişi etkileyebilecek doğal bir değeri olduğunu belirtti. Ayrıca, franchise etiketinin müzakere masasındaki pozisyonun değerinin düşürülmesinde nasıl büyük bir rol oynadığına dikkat çekti. Sanders daha sonra, Eisen ile yaptığı farklı bir konuşmada “neredeyse her geri ödemenin eksik ödendiğini” iddia etti çünkü franchise etiketi, pozisyon için değer kaybetmiş piyasayı etkili bir şekilde yarattı. Bu arada Ingram, geri koşuların olduğunu tweetledi “kendi sendikalarına ve CBA’ya ihtiyaçları var”, franchise etiketinin kaldırılması gerektiğini ve anlaşmalar yalnızca en fazla 2-3 yıl sürmelidir.

Basit bir düzeltme yok. En azından bir ekip tarafından yeni bir emsal belirlenene veya sorun 2029 veya 2030’a kadar olmayacak olan bir sonraki toplu iş sözleşmesi müzakerelerinde çözülene kadar.

Bu yüzden birçok kişi pozisyonun durumuna üzülürken, en iyi oyuncular üretimleri için adil olduğuna inandıkları bir fiyat için zorlamaya devam ediyor. Ancak anlaşmak takımlara kalmış.