Yeşil politikalar konusunda İşçi Partisi ile savaş hatları çizmek riskli bir stratejidir

Ücretsiz İklim mevzuatı güncellemelerini alın

sana bir göndereceğiz myFT Günlük Özet en sonuncuyu yuvarlayan e-posta İklim mevzuatı her sabah haber

Günaydın. Rishi Sunak, İngiltere’nin net sıfır karbon emisyonu hedefine ulaşmanın “orantılı ve pragmatik” bir şekilde yapılması gerektiğini söyleyerek, bazı yeşil politikalarını sulandırmak için zemin hazırlıyor. Stratejik ustalık mı yoksa siyasi gaf mı? Bugünkü notta bu soruyla ilgili bazı düşünceler.

Net sıfırdan az

Keir Starmer ve Rishi Sunak’ın ortak bir yanı var: geçen haftaki ara seçimlerden bu yana söyledikleri ve yaptıkları O Uxbridge ve South Ruislip’te işler farklı gitseydi, söyleyeceklerinden veya yapacaklarından farklıydı.

İşçi Partisi Uxbridge’i kazanmış olsaydı, Starmer partinin ulusal politika forumuna gelir ve İşçi Partisi’nin “doğru yoldayız, vergi artışlarından bahsetmenin bunu mahvetmesine izin vermeyin” mesajı içeren manifestosunun bazı ana hatlarını çizerdi. Bunun yerine, üyelere “Uxbridge’de başımıza gelenlerin ulusal düzeyde başımıza gelmesine izin vermeyin” dedi. Zekice bir strateji ya da sonucun onun lehine çalışmasıyla ilgili değil: sadece mevcut tek mesajının ne olduğuyla ilgili.

Benzer şekilde Sunak, üç ara seçimi de kaybetmiş olsaydı, panik halindeki bir partiyle karşı karşıya kalacaktı. (Yenilginin “fiyatlandırıldığı” konuşmalarına asla inanmıyorum. Deneyimlerime göre, milletvekilleri koltuklarını kaybedeceklerini “fiyatlandırır”, aynı şekilde geri kalanımız bir gün öleceğimiz gerçeğini “fiyatlandırır”: bu olduğunda hala çıldırma eğilimindeyiz.) Yaklaşımını değiştirmesi için baskıyla karşı karşıya kalırdı.

Ancak Starmer’da olduğu gibi, Sunak da yapmak istemediği şeyleri yapması için fazla bir baskıyla karşı karşıya kalmıyor. Başbakan, hükümetin net sıfır hedeflerine özellikle bağlı değil ve onları sulandırmak için Coca-Cola’sına ağlamayacak. Hükümetin yeşil politikalarını yumuşatmaya istekli olduğunun sinyallerini vermesinin bir nedeni de bu.

Ancak her iki lider de burada risk alıyor. Haber bülteninin düzenli okuyucularının bileceği gibi, İşçi Partisi’nin vergi konusundaki güvenlik açıklarının gerçek olduğunu ve İşçi Partisi liderliğinin bunlar hakkında endişelenmekte haklı olduğunu düşünüyorum. Ancak bir dizi sorunu etkisiz hale getirmeye çalışmanın riski, bunun Starmer’ın hiçbir şeyi değiştirmeyecekmiş gibi görünmesini sağlama pahasına olmasıdır.

Podcast’imizi dinleyenlerin bileceği gibi, her iki tarafın da Uxbridge ara seçiminden özel bir ders alması gerektiğini düşünmüyorum. Bu eski, eski bir hikaye: seçmenler maliyetleri karşılamaktan hoşlanmıyor, çoğu hükümetin sancılı vergi artışlarını (veya harcama kesintilerini) bir parlamentonun başlangıcında yapmasının bir nedeni de bu. Ayrıca, Muhafazakarların yaşananları yeşil politikalardan uzaklaşma sinyali olarak görmelerinin özel bir hata olacağını düşünüyorum.

Yeşil politikalar, İngiliz siyasetindeki hemen hemen her şey gibidir – seçmenler ürün fikrinden hoşlanırlar, ancak bedelini ödemeleri gerektiğinde genellikle irkilirler. Söz konusu fiyatların çoğu oldukça uzak göründüğü için – yeni benzinli ve dizel arabaların satışını yasaklayan 2030 hedefi veya tüm yeni arabaların ve minibüslerin egzoz borusunda tamamen sıfır emisyona sahip olması gibi 2035 hedefi gibi oldukça yakında gelecek olanlar bile – Muhafazakarların onları sulandırmaktan kazanacakları pek bir şey olduğunu düşünmüyorum.

Buna ek olarak, tüm bu politikaların sadece bu parlamentonun değil, bir sonrakinin de sona ermesinden sonra geçerlilik süreleri vardır. Partinin bir sonraki parlamentoda büyük harcamalar hakkında konuşma konusundaki isteksizliği göz önüne alındığında, İşçi Partisi’nin tam olarak ihtiyaç duyduğu şey bunlar: Bunlar, İşçi Partisi’nin bir sonraki bütçe seti hakkında zorlu bir konuşma yapmak zorunda kalmadan kendisini Muhafazakarlardan farklılaştırabileceği politikalar.

Birleşik Krallık’ın yeşil politikalarını sulandırmamak için en büyük sebep karbonsuzlaştırma ihtiyacıdır. Ama başka bir neden de, eğer siz Rishi Sunak iseniz, bunun Keir Starmer’a çok ihtiyaç duyduğu bir silahı vermesi olabilir.

Şimdi bunu dene

Bu hafta en çok Ludwig Göransson’ın muhteşem bestesini dinledim. oppenheimer köşemi yazarken Göransson, Curzon Cinemas’ın kendi dergisine buradan okuyabileceğiniz film müziği ve yaratıcı süreci hakkında büyüleyici bir röportaj verdi.

Bugün en çok okunan haberler

• Politikacılar zor kararlardan ‘korkuyor’ | Birleşik Krallık’ın iklim danışma organının eski başkanı, hükümeti iklim değişikliğiyle mücadele etmek için daha fazlasını yapmaktan caydırdığını söylediği Westminster politikasını liderlik “başarısızlığı” ve “inanılmaz derecede tehlikeli” olarak damgaladı.

• Radyograflar dışarı çıkıyor | Yaklaşık 5.000 radyografi uzmanı, mesleğin ilk kez tek başına durması için bugün sabah 8’den itibaren 48 saat boyunca dışarı çıkacak. Yeni veriler, kıdemli doktorların geçen haftaki grevi nedeniyle yaklaşık 68.000 hastane randevusunun ve prosedürünün iptal edildiğini gösteriyor.

• ‘Büyük miktarda iş’ | Bir Lordlar Kamarası komitesi, Londra’yı olağanüstü ayrıntıları müzakere etmeye “başa çıkmaya” çağırarak, Kuzey İrlanda için haftalar içinde yürürlüğe girecek olan bazı yeni Brexit sonrası ticaret kurallarının mevcut düzenlemelerden “daha külfetli” olacağı konusunda uyardı.

• Rapor, istihdam artışının azalmaya hazır olduğunu söylüyor | Bugün yayınlanan bir rapora göre, İngiltere’nin iş destek sisteminin cezalandırıcı yaklaşımı ve kalitesizliği, ekonomiyi canlandırmak ve enflasyonu düşürmek için çok ihtiyaç duyulan bir işgücü toparlanmasını engelliyor.

  — FT’nin bugünkü Büyük Okuması Birleşik Krallık’taki emek üretkenliğini inceliyor ve İngiliz işçilerin çalıştıkları her saat başına neden ABD, Almanya ve Fransa gibi diğer gelişmiş ekonomilerdeki meslektaşlarına göre daha az işe yaradıklarını soruyor.