Ulusal altyapımızı onlarca yıldır kişisel araçlara odaklamamıza rağmen (genellikle diğer ulaşım türlerinin doğrudan dışlanması ve pahasına), modern insanlar bu günlerde uçaklardan, trenlerden ve otomobillerden çok daha fazlasını kullanıyor. E-scooter’lardan şehir bisikletlerine, otonom EV taksilere ve içten yanmalı SUV’lara kadar sürekli genişleyen araç çeşitliliğiyle giderek daha fazla nüfusa sahip olan şehir sokaklarımız ve banliyö mahallelerimiz. Fiziksel veya finansal yetenekleri ne olursa olsun, kasabadaki herkesin gidecekleri yere varabilmelerini sağlamak için bu rekabet halindeki öncelikleri yerine getirme görevi her zamankinden daha zorlu hale geliyor.
Kapsayıcı Ulaşım: Bölünmüş Topluluklar İçin Bir Manifesto, inşaat mühendisi Veronica O Davis’in yazdığı bu kitap, Amerika’nın ulaşım altyapısındaki (hem prosedürel hem de yapısal) birçok eksikliğin altını çiziyor ve şehir planlamacılarını, bayındırlık projelerinin hizmet etmeyi amaçladıkları insanları gerçekten nasıl etkilediğini yeniden incelemeye çağırıyor. Davis, inşaat mühendisleri için daha iyi ve daha işlevsel eğitim, ulaşım planlama projelerinde daha çeşitli sesler ve Amerika’nın otoyollarla olan geçmişteki aşk ilişkisinin yol açtığı toplumu bölen zararların en azından bir kısmını ortadan kaldırmayı talep ederek ulaşım planlama alanında sistemik bir devrimden yana ustaca savunmaktadır. Aşağıdaki alıntıda Davis, Washington DC’nin Hedef Sıfır yol güvenliği programının göreceli başarılarını inceliyor.
Politikalar birçok kararın temelini oluşturur. Örneğin, kaldırımdan kaldırıma olan alanın hafifletici nedenler olmadıkça genişletilemeyeceğine dair bir politikası olan bir şehirle çalıştım ve o zaman bile cevap hayırdı. Bu, karayolunun genişletilemeyeceği anlamına geliyordu, ancak bir “yol diyeti” veya karayolunun daraltılması yapılabilirdi. Örnek olarak, bir yol kaldırımdan kaldırıma altmış fit genişliğindeyse, artan sayıda insanı koridora taşımak için alternatifler geliştirirken kullanabileceğimiz tek şey altmış fitti. Şehrin politika kararı, “Elinizdekilerle çalışın ve yolu yeniden inşa etmek için para harcayacaksak, bu yolu genişletmek olmayacak.”
Hedef Sıfır, değişen politika öncelikleri için genel bir çerçeve olarak ileriye doğru bir yol olabilir, ancak bunun bir plandan daha fazlası olması ve insanlarla birlikte hazırlanması gerekiyor. Hedef Sıfır, insan olduğumuzu ve hatalar yapacağımızı ancak hatalarımızın ciddi yaralanmalara veya ölümlere yol açmaması gerektiğini kabul eden İsveç’ten bir kavramdır. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki insanlar Hedef Sıfır’ı benimsemeye çalışırken kafası karışan bir şey, toplam kaza sayısının ölümlere ve ciddi yaralanmalara yol açan toplam kaza sayısıyla birleştirilmesidir. Vision Zero, mükemmel kayıtlar talep etmez ve çökmelerin insan olduğumuz için meydana geleceğini kabul eder. Bunun yerine, odak noktasının ölümler ve ciddi yaralanmalar olması gerektiğini savunuyor. Bu ayrım önemlidir çünkü kazalar genellikle bir topluluğun her yerinde meydana gelir ve insanlar çamurluk bükücülerden ve yandan çarpmalardan hafif yaralanmalarla veya hiç yaralanma olmadan uzaklaşırlar. Kötü bir gün geçirmek dışında, herkes ailesi ve arkadaşlarıyla dramı anlatmak için yaşıyor. Ancak daha şiddetli kazalar, belirli topluluklarda kümelenme eğilimindedir. Ortaya çıkan yaralanmadan bağımsız olarak kazalara odaklanırsanız, kaynakları, insanların ölmekte olduğu yer oldukları için onlara daha fazla ihtiyaç duyan topluluklardan taşıyabilirsiniz.
Washington, DC’nin Hedef Sıfır planı, hem başarılı etkileşimlerin hem de bazı eksikliklerin harika bir örneğidir. 2015’te yalnızca birkaç ABD şehri Hedef Sıfır’ı benimsedi. DC’nin planı, Amerika Birleşik Devletleri’nde planın geliştirilmesi sırasında kapsamlı bir sosyal yardım içeren ilk planlardan biriydi. Bir yaz boyunca şehrin dört bir yanındaki sokak köşelerinde on toplantı, iki yüzden fazla gencin katıldığı bir gençlik zirvesi, özel savunuculuk gruplarıyla iki toplantı ve otuz beşten fazla şehir ajansıyla toplantı yaptık. İnsanları bilgilendirmekle kalmadık; onlarla da iletişim kurduk ve planı şekillendirmek için geri bildirimlerini ve hikayelerini kullandık. Örnek olarak, gençlik zirvesinde bir grup genç Siyah gençle konuştuktan sonra, yürüyen ve bisiklete binen insanlarla ilgili tüm yaptırımları kaldırdık. Gençler, bazen sokağın ortasında karşıdan karşıya geçmenin onları kendilerine zarar vermek isteyebilecek bir grup insandan uzaklaştırdığını bize ilettiler. Gençler, şiddet tarafından hedef alınma risklerini, araç kullanan birinin çarpma riskinden daha yüksek olarak değerlendirdiler.
Ayrıca, polisin yürüme ve bisiklete binme ile ilgili kanunları yürürlüğe koymasının toplum ile emniyet teşkilatını birbiriyle çatışmaya soktuğunu da insanlardan duyduk. Charles T. Brown, podcast’i için yaptığı araştırmayı belgeledi Tutuklanmış Hareketlilik kırmızı ışıkta geçmeyi yasaklayanlar gibi yasaların Siyah ve Kahverengi topluluklarda, özellikle erkekler için orantısız bir şekilde nasıl uygulandığı. DC’nin Hedef Sıfır planında, uygulama bunun yerine aşırı hız yapma, alkollü araç kullanma, dikkati dağılmış araç kullanma ve dikkatsiz araç kullanma gibi tehlikeli sürüş davranışlarını hedef aldı.
George Floyd cinayetinin ardından polisliği daha yakından incelediğimiz bir dünyada, adaleti bu şekilde yeniden sorgulayan planların bir adım daha atması gerektiğini düşünüyorum. DC’nin Hedef Sıfır planı doğru bir şekilde ölümlere ve ölümlere yol açan davranışlara odaklandı. Bununla birlikte, plan kapsamlı bir değerlendirmeyi tavsiye etmeliydi. Tümü ulaşım yasaları ve verilerle desteklenmeyen veya daha güvenli sokaklara yol açmayanların kaldırılması. Veriye dayalı yaklaşımları tartışıyorsak, yasalar, ölümler ve ciddi yaralanmalarla sonuçlanan kazalara yol açan davranışları hedeflemelidir.
Üstelik bu plan tavsiyeler ve stratejiler sunuyordu ve daha ileri gitmedi. Hedef Sıfır planı paylaşıldıktan sonra, toplulukların tümü daha güvenli sokaklar talep ediyordu. Bu tartışmayı akla getiriyor [in chapter 2] Montgomery County ve kaynakları kimin alacağı konusundaki gerilim. Kademeli olarak ve daha fazla “acil durum odası” yapısı için yol gösterici ilkeler olmaksızın tüm sokaklar daha güvenli olabilir. DC’nin Hedef Sıfır programı, kaynakların savunuculuğun olduğu yerlere gitmesine yol açtı, ancak mutlaka yatırıma en çok ihtiyaç duyan alanlara gitmedi. Buna benzer bir fırsatınız varsa, kaynakları yüksek oranda ölüm ve ciddi yaralanma yaşayan topluluklara ve bölgelere tahsis eden bir çerçeve koymanın önemini vurguluyorum.
Engadget tarafından önerilen tüm ürünler, ana şirketimizden bağımsız olarak editör ekibimiz tarafından seçilir. Hikayelerimizden bazıları bağlı kuruluş bağlantıları içerir. Bu bağlantılardan biri aracılığıyla bir şey satın alırsanız, bir ortaklık komisyonu kazanabiliriz. Tüm fiyatlar yayınlandığı tarihte doğrudur.
News
